ŚĆ

Poezję żurnalisty odkryłam dzięki mojej tatuatorce, która pożyczyła mi wszystkie tomiki jego poezji. Nie miałam pojęcia, że ten pan coś pisze, kojarzyłam go tylko z wywiadów przeprowadzanych w sieci. Jak sobie poczytałam jakie to afery są z nim związane, to trochę mi minka zrzedła, ale postaram się nie oceniać jego twórczości przez ich pryzmat.

ŚĆ jest bardzo depresyjne, od początku do końca czytamy w nim człowieka, który bardzo cierpi. Kocha swoją byłą dziewczynę, ma poniekąd obsesję na jej punkcie, obserwuje ją w mediach społecznościowych, dowiadujemy się, że spodziewa się ona dziecka z nowym partnerem. Dla mnie trochę creepy. Cały tom poświęcać osobie, która ewidentnie już go nie kocha i nie jest z nim w związku. Na miejscu tej dziewczyny czułabym się co najmniej źle.

Dowiadujemy się, że autor miał dość nieciekawe dzieciństwo, ubogie, pełne niezrozumienia, a z mediów dowiedziałam się także, że i przemocy. Wydaje mi się, że można u niego zaobserwować typowe przywiązanie osoby z patologicznego domu, kiedy czuje się ona kochana, nie może się pogodzić z rozstaniem, odczuwa pewien rodzaj odrzucenia, który przypomina tej osobie rodzinę, bolesne wspomnienia, taka osoba czuje się nic nie warta.

Tym bardziej ciężko mi było czytać te wyznania, wiersze, listy, przemyślenia. Pomyślałam sobie, że to smutne i że autor mocno potrzebuje pomocy psychologicznej. Nie można się tak uzależniać od drugiej osoby.

Ale, ale. Wiersze są przyjemne, wspaniale się to czyta. Szorstkie, krótkie, monotematyczne, pourywane, takie, jak lubię najbardziej. Nużyły mnie jedynie listy, są przydługie, trochę naiwne i infantylne. Jakby autor nie do końca wiedział, że tak wygląda życie, a złamane serce to jego integralna część.

Niemniej, bardzo jestem ciekawa pozostałych tomów. Ten uważam za względnie wartościowy.

Wyzwanie czytelnicze LC maj 2024: Przeczytam książkę z gatunku literatura piękna

Poezję żurnalisty odkryłam dzięki mojej tatuatorce, która pożyczyła mi wszystkie tomiki jego poezji. Nie miałam pojęcia, że ten pan coś pisze, kojarzyłam go tylko z wywiadów przeprowadzanych w sieci. Jak sobie poczytałam jakie to afery są z nim związane, to trochę mi minka zrzedła, ale postaram się nie oceniać jego twórczości przez ich pryzmat.

ŚĆ jest bardzo depresyjne,...

To już 7 książka tego autora, którą przeczytałam. Nie należę do fanek tego rodzaju pisania, ale miałam tę pozycję w domu , a bardzo nie lubię oddawać książek, których nie przeczytałam. Ta książka była mi więc totalnie obojętna. Ku mojemu zdziwieniu, ta pozycja jest zdecydowanie najlepszą książką tego autora. Głównie dlatego, że nie wprowadza w stan depresji już na samym początku, w przeciwieństwie do innych książek autora. Wielkim plusem jest dla mnie też zdecydowanie mniejsza ilość błędów (w porównaniu do innych książek jest ich naprawdę o wiele, wiele mniej).

To już 7 książka tego autora, którą przeczytałam. Nie należę do fanek tego rodzaju pisania, ale miałam tę pozycję w domu , a bardzo nie lubię oddawać książek, których nie przeczytałam. Ta książka była mi więc totalnie obojętna. Ku mojemu zdziwieniu, ta pozycja jest zdecydowanie najlepszą książką tego autora. Głównie dlatego, że nie wprowadza w stan depresji już na samym...

Piękna i wzruszająca. Trafia prosto w serce.

Piękna i wzruszająca. Trafia prosto w serce.

"Bo Miłość bez ŚĆ to tylko miło. I nic więcej."
W mojej opinii jest to bardzo dobra książka, która odzwierciedla każdego człowieka. Znajdziemy tutaj opisy sytuacji z życia, dotyczące każdego z nas. Autorem jest Żurnalista - bardzo tajemniczy mężczyzna, o którym tak na prawdę nic nie wiemy, a kojarzymy wszyscy. Nikt z nas nie wie ile ma lat, czy jak wygląda, natomiast wiemy jedno... swoją twórczością wywołuje łzy w oczach czytelników. Jego poezja jest szczera i trafia prosto w serce każdego, kto zacznie czytać jego teksty. Nie można się przez to od nich oderwać i chce się coraz więcej. W swoich tekstach jest bardzo delikatny i brutalny jednocześnie. Wyraża miłość do swojej jedynej wybranki, którą (możemy się domyślać na podstawie tekstów) stracił, przez ciąg wydarzeń, jakie spotkały go w życiu. Każda z kobiet chciałaby znaleźć takiego mężczyznę, który będzie jej okazywał miłość w każdym geście i w każdej rzeczy jaką wykonuje. Będzie ją po prostu kochał całym sobą.
Teksty zawarte w "ŚĆ" sprawiły, że ogarnęły mną emocje w nich zawarte, serce zadygotało i nie mogłam powstrzymać się od łez i smutku. Słowa te są jednocześnie gwoździem i okładem znieczulającym na serce człowieka. Czytając każde słowo napisane w tej książce czytelnik może je porównać do bicia swojego serca, czy oddychania. Jest ono tak bardzo potrzebne i pożądane.
Po przeczytaniu jedno wiem na pewno, człowiek, który napisał tak piękną poezję przepełnioną tak ogromnym bólem musiał przeżyć wiele bardzo bolesnych i samotnych chwil w swoim życiu. Jego oczy są zapewne pełne łez i cierpienia, a książka ta, jak i wiele innych są zapewne swego rodzaju terapią dla jego okaleczonej duszy. W związku z tym jest to bardzo okrutne i piękne jednocześnie, przez co można to przyrównać do świata, który nas otacza. Okrutny, ten rzeczywisty, a także piękny, czyli ten stworzony przez autora w tekstach. Ne wiem jak Wy, ale ja zdecydowanie bardziej wolę zamknąć się w tym drugim, ponieważ daje mi on w pewnym stopniu ukojenie na duszy.
Książkę zdecydowanie polecam każdemu bez względu na płeć, czy wiek czytelnika. Wszystko dlatego, że uważam, iż każdy odnajdzie coś dla siebie w tych tekstach.
Na zakończenie zostawiam Wam jeden z moich ulubionych cytatów z tej książki
"W żadnej z książek,
Które przeczytałem
Przy kominku
Nie znalazłem
Tyle prawdy,
Co w twoich oczach".
AUTOR: MY READING IMAGINATION

BRAK KOMENTARZY:
PUBLIKOWANIE KOMENTARZA

"Bo Miłość bez ŚĆ to tylko miło. I nic więcej."
W mojej opinii jest to bardzo dobra książka, która odzwierciedla każdego człowieka. Znajdziemy tutaj opisy sytuacji z życia, dotyczące każdego z nas. Autorem jest Żurnalista - bardzo tajemniczy mężczyzna, o którym tak na prawdę nic nie wiemy, a kojarzymy wszyscy. Nikt z nas nie wie ile ma lat, czy jak wygląda, natomiast...

Moim zdaniem każdy wrażliwiec odnajdzie tutaj kawałki siebie...

Moim zdaniem każdy wrażliwiec odnajdzie tutaj kawałki siebie...

Za sprawą Żurnalisty.pl polubię chyba poezję:) Do mnie wiersze pisane przez Żurnalistę, mimo ich krótkiej formy, mimo ich prostej treści przemawiają. Ale czy nie o to chodzi, żeby poezja trafiała do odbiorcy? Czy nie oto chodzi, żeby chwytała za serce, poruszała i niosła przekaz? Jeśli nie oto, to ja nie wiem o co. Z całą pewnością jednak to w jaki sposób Autor opisuje swoje uczucia, jak oddaje swoje emocje dotyczące miłości i tęsknoty za nią, smutku po stracie, żalu po rozstaniu, trafia w najgłębsze zakamarki mojej duszy, wywołuje refleksję, a nawet łzę w kąciku oka. Może jestem sentymentalna, ale taką poezję to jak kupuję w ciemno.

Za sprawą Żurnalisty.pl polubię chyba poezję:) Do mnie wiersze pisane przez Żurnalistę, mimo ich krótkiej formy, mimo ich prostej treści przemawiają. Ale czy nie o to chodzi, żeby poezja trafiała do odbiorcy? Czy nie oto chodzi, żeby chwytała za serce, poruszała i niosła przekaz? Jeśli nie oto, to ja nie wiem o co. Z całą pewnością jednak to w jaki sposób Autor opisuje...

Nie rozumiem fenomenu Żunalisty i tego, jak wielu ludzi zachwyca się jego poezją, chociaż nie mnie to oceniać co lubią inni. Myślę, że jest na niego pewnego rodzaju moda, na co wskazuje chociażby popularność jego bluzy z napisem miło(ść). Według mnie autor ma mnóstwo pisanych na siłę, płytkich wierszy, które równie dobrze mogłyby pisać nastolatki na wattpadzie albo zostać umieszczone na stronie typu smutne-cytaty.pl. Czasem mam wrażenie, że jego wiersze to tylko kilka zdań (czasem słów) oddzielonych enterem, które w zamyśle mają być głębokie ale w gruncie rzeczy są to cytaty pokroju tych, które nastolatkowie ze złamanymi sercami wklejają w opisie swojego profilowego na Facebooku. Jednym słowem nic ciekawego i nic co mogłoby mnie w jakiś sposób poruszyć czy bardziej mi się spodobać

Nie rozumiem fenomenu Żunalisty i tego, jak wielu ludzi zachwyca się jego poezją, chociaż nie mnie to oceniać co lubią inni. Myślę, że jest na niego pewnego rodzaju moda, na co wskazuje chociażby popularność jego bluzy z napisem miło(ść). Według mnie autor ma mnóstwo pisanych na siłę, płytkich wierszy, które równie dobrze mogłyby pisać nastolatki na wattpadzie albo zostać...

Żurnalista to fenomen którego nie rozumiem. Jego poezja porywa naprawdę wielu czytelników, ale w moim odczuciu jest strasznie płytka i nie wnosi wiele.

Żurnalista to fenomen którego nie rozumiem. Jego poezja porywa naprawdę wielu czytelników, ale w moim odczuciu jest strasznie płytka i nie wnosi wiele.

"Bez ść - miłość to tylko miło
i nic więcej. "
⠀
Czy jest ktoś, kto nie zna żadnego wiersza Żurnalisty?
Ręka do góry. Czas nadrobić.
⠀
I tym razem autor nie zawiódł. Szczerość to zdecydowanie wartość, której brak w dzisiejszym świecie. A On doskonale wie, że szczerością można otworzyć wiele drzwi. Pisząc to, co czuje zdobywa sympatię z każdym kolejnym słowem...

"Bez ść - miłość to tylko miło
i nic więcej. "
⠀
Czy jest ktoś, kto nie zna żadnego wiersza Żurnalisty?
Ręka do góry. Czas nadrobić.
⠀
I tym razem autor nie zawiódł. Szczerość to zdecydowanie wartość, której brak w dzisiejszym świecie. A On doskonale wie, że szczerością można otworzyć wiele drzwi. Pisząc to, co czuje zdobywa sympatię z każdym kolejnym słowem...

"Bez ść - miłość to tylko miło
i nic więcej. "

Jak czytałam, to płakałam. Autor wkłada całe serce w to co pisze. Jestem zszokowana, że można tak poświęcić się pisaniu. Sam autor robi wielkie wrażenie. Polecam.

"Bez ść - miłość to tylko miło
i nic więcej. "

Jak czytałam, to płakałam. Autor wkłada całe serce w to co pisze. Jestem zszokowana, że można tak poświęcić się pisaniu. Sam autor robi wielkie wrażenie. Polecam.